Dit boek gaat WEL over mevrouw moes en haar kakkerlakken – Marieke Van Hooff

Em is een grote dierenliefhebber, niet tegenstaande dat haar moeder een verdelgingsbedrijf heeft voor ‘on-gedierte’, oftewel gewoon kleine diertjes. Op een dag wordt Em de rechterhand van de wereldster Danny Divo, maar die blijkt anders te zijn dan ze had verwacht… Ohja, en dan zijn er ook nog de kakkerlakken, Charle De Gaule en consorten, die het verhaal wat extra schwung bijgeven!

Dit pittige groene boekje is zeker en vast en waardige opvolger van ‘Dit boek gaat niet over mevrouw Moes en haar kakkerlakken’. Alweer een absurd plot, met heel wat bizarre gebeurtenissen, maar toch ook met een bijzondere en zinvolle boodschap voor kinderen en jongeren. Ik schrik er iedere keer van hoe Marieke Van Hooff erin slaagt om zo véél te laten gebeuren in een kleine 150 pagina’s. Hilarisch hoe ze van hot naar her springt in haar boek, maar toch een samenhangend geheel kan creëren. De manier waarop deze boekjes geschreven zijn zag ik nog nergens anders, Marieke is echt een ‘one of a kind’ schrijfster als je het mij vraagt. Daarbij helpen de illustraties van Melvin zeker een handje om de ervaring compleet te maken.

Stiekem had ik gehoopt dat er meer linken waren naar boekje één, we zien Astrid Ginderachter nog eens terugkeren, maar Marieke ‘de vertelster’ is er deze keer niet bij. Ik zat ook in dit boek wel erg lang te wachten op wie die mevrouw Moes nu wel precies mocht zijn. Ik moet toegeven dat ik het verhaal hierachter een klein beetje anticlimactisch vond, omdat het pas op het einde nog ‘snelsnel’ onthuld werd. Maar op zich is dat wel oké, want het boek hoefde niet ‘nog meer’ te zijn. Ik vond het nét goed.

Alweer zo’n boekje dat je voor je kind koopt maar toch zelf stiekem ook nog even leest! Hilarisch!

❀ ISBN978959246492❀Jeugd❀ Baeckens Books ❀150 blz.❀

LaurannePlaats een reactie

101 Tips om de wereld iets mooier te maken – Aubre Andrus

Oh hallo, klein fijn boekje van Lonely Planet Junior! Schattigste cover ever als je het mij vraagt! Wat leuk dat dit werd uitgebracht, het doet me helemaal denken aan het RAK-boek (Random Acts of Kindness) waar ik vorig jaar helemaal enthousiast over was. Een versie voor kinderen zag ik eigenlijk nog niet in de rekken liggen.

Ik ga het alvast cadeau doen aan mijn broertje van bijna 10, want ik denk dat hij er alvast erg gelukkig mee zou zijn.

Dit kleine boekje daagt kinderen uit om zorg te dragen voor jezelf, de planeet en anderen. Deze hoofdstukken verdelen dan ook de inhoud. De makers beginnen dan ook met de kleine dingen; eet af en toe veggie, maak vogelhuisjes en insectenhotels, kies dier-vriendelijke plantjes voor in de tuin, …

Wat ik fijn vind is dat ze niet gedoeld hebben op zo véél mogelijk uitdagingen, maar dat ze ook voldoende plek voorzien hebben om bepaalde uitdagingen beter uit te leggen of te kaderen. Zo wordt o.a. het nut van een kringloopwinkel toegelicht, er wordt aangeraden om eten te doneren aan voedselbanken en daarbij staat dan ook beschreven wat wel en niet mag gedoneerd worden. Het boekje geeft ook goede info over hoe je goede doelen kan steunen en hoe je kan weten welke goede doelen allemaal bestaan.

Natuurlijk wilden de schrijvers het boekje wat beperken in pagina’s, dus wordt er erg handig ingespeeld op onze technologische kids en vinden ze een hele boel verwijzingen naar nuttige websites met extra informatie. Zoals ik in het begin reeds aanhaalde vind ik het heerlijk dat de makers hun focus gelegd hebben op de kleine dingen. Stapje per stapje kan iedereen wat betekenen. Ik kreeg zelfs als volwassene al het gevoel dat wat ik deed belangrijk was. Het is voor mij altijd een meerwaarde als kinderen een boost krijgen tijdens het lezen en erin geloven dat zij heel wat kunnen bereiken als ze dat maar zelf willen!

Cadeautip jongens, echt waar! Zeker als je weet dat het boek iets minder dan €10 kost!

❀ ISBN9789463415019❀Jeugd❀Lonely Planet Junior – Baeckens❀112 blz.❀



LaurannePlaats een reactie

Even over… samenwerkingen

Er lijken enige misvattingen te bestaan omtrent mijn samenwerkingen met verschillende uitgevers.

Ja, ik krijg soms boeken. Neen, ik schrijf daarvoor niet automatisch een positieve review.

Daarvoor zou ik trouwens ook niet de ideale persoon zijn, want helaas ben ik best een kritische lezer. Zelfs al vind ik een boek heel erg goed, kan ik het toch niet laten om het even over de kleine minpuntjes te gaan hebben. Ik denk dat mijn vrienden kunnen beamen dat, van de kleine selectie ‘favoriete boeken’ die ik heb, ik de boeken die naar mijn mening ‘fantastisch’ waren echt wel door hun strot geramd heb tot vervelens toe. Wanneer ik écht weg ben van een boek, zal je dat dus zeker en vast merken. Bij deze nogmaals sorry aan iedereen die ik het boek ‘Lampje’ cadeau deed voor om het even welke gelegenheid die dit jaar al plaatsvond.

Het gaat me trouwens ook niet over ‘goed of slecht’, en x aantal sterren geven is al helemaal niks voor mij. In ieder boek zit iets dat een specifiek publiek aanspreekt, maar een perfect boek bestaat niet. Wie ben ik om een boek in zwart-wit te gaan beschrijven. Mijn kennis is ook maar beperkt tot mijn eigen smaak. Lezen of niet lezen, ik kan enkel zeggen wat het boek met me deed. Ik denk wel dat uit mijn posts zeker af te leiden valt of een verhaal wat voor mij was of niet. Een boek afbreken is echter niet mijn stijl (behalve die keer toen ik van Hotel Dorado een hele Rant-review schreef, maar zeg nou zelf, dat boek, nou… nouja…).

Bij deze, als ik heel enthousiast ben, geloof dan maar dan dat gemeend is. Ik lees veel te graag.

LaurannePlaats een reactie

Een jongensleven – Stephen Fry

Dit boek werd al uitgegeven in 1997, in zijn originele taal heette het ‘Moab Is My Washpot’.

Waarom het boek nooit eerder naar het Nederlands werd vertaald blijft me een raadsel, want wat een literaire parel is ook dit geweldige schrijfsel.

Fry beschrijft er zijn eerste 20 levensjaren in, zoals geen enkele andere auteur dat kan. Al sinds ik als tiener zijn Quizshow QI ontdekte stal Fry mijn hart. Vanaf dan besloot ik obsessief zijn boeken begon te verzamelen en ieder luisterboek van hem verslond als een gek.

Ook dit boek deed het weer voor mij, hoe ontroerend, pijnlijk, rauw en hilarisch hij zijn leven neerpent, het bezorgt me telkens weer uren plezier. Doorheen dit verhaal ook weer inspireert Fry mij door zijn woordkeuze, zowaar poëtisch vind ik het hoe hij erin beukt dat je je écht niet hoeft te excuseren voor wie je bent en wat je doet. Jezelf zijn is oké, al voldoe je niet aan de standaard die anderen als ‘normaal’ zouden beschouwen.

Fry beschrijft de Engelse middenklasse en de kostscholen waarop hij tijdens zijn jeugd verbleven heeft. Hij beschrijft uitvoerig de vriendschappen die hij er maakte, de eerste verliefdheden, de moeilijkheden die hij ervoer omdat hij zich ‘anders’ voelde dan de anderen. Inclusief bullebakken, maar ook steunende leerkrachten die opkwamen voor de zwakkeren. Ondanks het verschil in tijdsgeest blijft het verhaal ook voor mij herkenbaar.

De manier waarop Stephen Fry in zijn boek het concept ‘taal’ bespreekt en welk belang dit heeft in zijn leven, geeft me echt kippenvel. Ik kan me erg inleven in hoe hij houdt van taal, maar ook hoe hij er zich in frustreert, omdat woorden vastgelegd zijn en niet altijd précies beschrijven hoe hij zich voelt. Sommige emoties zijn niet in taal uit te drukken. Daarbij geeft iets zoals muziek een tweede dimensie aan je boodschap. Naast de taal is er ook de sfeer die instrumenten met zich meebrengen… Haha, ik zou uren kunnen doorgaan over mijn interpretatie van dit verhaal, maar laat ik het hier nu maar bij houden.

Ergens in de helft van het boek bedacht ik me dat het wel leuk zou zijn als ik enige illustraties kon zien, want als Vlaams meisje heb ik natuurlijk (naast de scenes uit Harry Potter) geen beeld van hoe zo’n Engelse school er dan wel uit moest zien. En ja hoor, daar waren ze, foto’s uit Fry zijn jeugdjaren. Héééérlijk vond ik dat. Wat er precies op staat, laat ik aan jullie om te ontdekken!

❀ ISBN 9789400404274 ❀ Biogriafie ❀ Thomas Rap Standaard Uitgeverij ❀ 448 blz. ❀

LaurannePlaats een reactie

Fluisternetwerk – Chandler Baker

Sloane en haar collega’s werken al jaren als advocaten bij Truviv. Het plotse overlijden van hun directeur zou wel eens kunnen betekenen dat hun baas, Ames, misschien de leiding over het bedrijf zou kunnen krijgen.

Ames heeft een reputatie seksuele intimidatie en blijkt zijn vrouwelijke collega’s niet altijd even fair te behandelen. Sloane en enkele anderen besluiten om een beweging in gang te zetten die wel eens catastrofale gevolgen zou kunnen hebben. Ieders leven blijkt niet meer hetzelfde te zijn na de ontmaskering van de man die zijn positie gebruikt om vrouwen te intimideren en manipuleren.

Het boek bestaat uit aan de ene kant verhoren, aan de andere kant het werkelijke verhaal. Dit format hield me echt geboeid doorheen het lezen omdat het zorgde voor kleine cliffhangers aan het begin van ieder hoofdstuk. Doorheen het verhaal zorgde de auteur ook voor de nodige plottwists en werden er heel herkenbare en ‘likeable’ personages neergepend. Ik kon me in ieder personage wel vinden, en hield van het detail waarmee ieders leven en motieven werden uitgediept. Het boek bleef heerlijk spannend tot het einde, maar was niet overdreven complex of langdradig.

Dat het boek een TV Serie krijgt uit het productiehuis van Reese Witherspoon verbaast me niet, want het heeft alle kwaliteiten in huis om in meerdere delen de kijkers te blijven boeien.

❀ 9789400511217❀ Roman ❀ Standaard Uitgeverij Bruna ❀ 336 blz. ❀

LaurannePlaats een reactie

Geluisterd! PAAZ – Myrthe Van Der Meer

Dit boek bleek zo’n typisch gevalletje van ‘Ach Lauranne, lees je nou toch eens een beetje in voor je jezelf in een boek gooit zonder er ook maar iets over te weten!’. Blijkbaar schreef Myrthe Van Der Meer dit boek onder een pseudoniem, omdat ze net zoals dit hoofdpersonage ook een redactrice is en omwille van een burn-out enkele maanden lang in de PAAZ terecht kwam. Had ik dit geweten, had ik misschien anders naar het boek gekeken. Hoewel de details en het gevoel dat in het verhaal geportretteerd wordt me eigenlijk wel al deed vermoeden dat dit niet zomaar even een kort onderzoeks-excursietje naar de PAAZ was geweest voor de auteur.

Emma hoopt dat ze na haar vakantie ontstresst terug aan het werk kan beginnen, maar dat blijkt niet waar. Wanneer ze blijft worstelen met haar gevoelens wordt ze opgenomen in de PAAZ, een psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis. Emma wilt eigenlijk niet op de PAAZ zijn, ze wilt liefst van alles gewoon dood, en niet morgen, maar vandaag nog. De PAAZ maakt het Emma ook niet makkelijk, de verschillende hulpverleners, medepatiënten en diens omgang met elkaar zorgen ervoor dat het heel wat is om te kunnen verwerken. Wanneer ook blijkt dat deze hulpverleners niet helemaal goed op elkaar ingesteld zijn, zorgt dat voor enige frustraties. Daarnaast moet Emma haar comfort zone verlaten, door het deelnemen aan zaken zoals groepsgesprekken, creatieve- en medicamenteuze therapie. De bizarre PAAZ-verhalen volgen zich in sneltempo op.

Op weg naar herstel zie je dat Emma zich steeds meer gaat thuisvoelen in de PAAZ, ze maakt vrienden, of beter gezegd collega PAAZ-puzzelaars, voelt zich veilig en leert om zichzelf en anderen weer te vertrouwen. Het boek blijkt een erg persoonlijk verhaal, heel confronterend, onverbloemd wordt over depressie gesproken. Ik herken het eigenlijk wel, dat uitzichtloze gevoel dat mensen met een psychische kwetsbaarheid kunnen ervaren. De tegenstrijdige gevoelens tegenover de hulpverlening evolueren ook op een boeiende manier doorheen het boek. Ik kan me als hulpverlener dan ook wel vaak in de positie van de verpleging verplaatsen. Zeker wanneer opvalt dat zij ondanks de weinige middelen en het personeelstekort zich toch zo veel mogelijk in proberen zetten voor hun cliënten.

Naarmate het herstelproces van het hoofdpersonage begint te vorderen komt er steeds meer humor tevoorschijn in het boek. Dit was voor mij wel een verademing, want de depressieve toon tijdens het eerste deel van het verhaal woog best zwaar op me.

Ik denk dat ik het boek wel aanraad, maar dat het voor mensen die niet vertrouwd zijn met de GGZ wel een shockerend boek zou kunnen zijn. Ondanks dat het boek al enkele jaren oud is komen er wel enkele actuele thema’s aan bod, zoals bijvoorbeeld het al dan niet menselijk zijn van iemand op te sluiten in een isolatiecel. Het volgende boek, ‘UP’ ligt alvast wel klaar hier! Ik denk dat ik wel weer voor een luisterboek kies, want dat hielp me om door de moeilijke momenten in het boek heen te kunnen komen.

Blijkbaar was er iets dat me in leven hield, dwars door de depressies, wanhoop en het alleen nog maar dood willen heen. Iets wat zich door niets liet tegenhouden en alleen nog maar door wilde, dwars door alles heen, hoe dan ook, door. Iets onverbiddelijks, kei- en keihard. Iets onverwoestbaars

❀ ISBN9789044347524 ❀ Roman ❀ House Of Books ❀ 368 blz. ❀

LaurannePlaats een reactie

Geluisterd! Pogingen om iets van het leven te maken – Hendrik Groen

Om even af te wisselen besloot ik om tijdens het poetsen mijn abonnement op ‘Storytel’ (een luisterboeken-app) weer eens boven te halen. En daar had ik zeker en vast geen spijt van. Niet alleen was mijn intense poets-dag plots véééél leuker, ook had ik er plots een nieuwe vriend bij, Hendrik Groen.

Hendrik groen is met zijn 83 jaar één van de jongere bewoners van een verzorgingstehuis in Amsterdam-Noord. Groen is nog heel erg bij de pinken en beschrijft op een heel amusante wijze alle vreemde gebeurtenissen in het tehuis.

Heerlijk hoe zijn dagboek dient om het klagen, zuchten en vastgeroeste gewoontes en gedachten van de bejaarden de kop in te drukken. Zonder echt chagrijnig te zijn geeft hij op een no-nonsense manier zijn mening over de organisatie van bejaardenzorg (besparingen, personeelstekort, strenge regels,…) en de gekke bejaarden zelf. Om de sleur in het tehuis wat te doorbreken besluit Hendrik om de ‘Omanido club’ op te richten. Ieder lid van de Oud-maar-niet-dood club organiseert om de beurt een dagje weg met de groep. Ieder personage heeft zijn eigen karakter en laat de lezer mooi beseffen dat bejaarden in een verzorgingstehuis alledaagse dingen zoals vriendschap, pesten, verliefdheid, … ook allemaal nog meemaken.

Met hilariteit verbloemt Groen eigenlijk dat de onderwerpen waarover hij het heeft vaak wel erg diep en scherp zijn. Soms zelfs wel schrijnend. Zo pakte het me bijvoorbeeld wel wanneer blijkt dat hij eigenlijk dol is op Eefje Brandt, maar hij haar dat nooit heeft durven zeggen, maar dan is het plots ook te laat om dat nog te doen. Het doet me er wel stil bij staan dat je op tijd moet zeggen hoe je je voelt, want niets duurt voor eeuwig.

Ik ben er héél zeker van dat, wanneer je de laatste pagina van het boek hebt omgedraaid, je zult achterblijven met een stevige krop in de keel.

LaurannePlaats een reactie