Ah! Hier ga ik weer met een nieuwe obsessie!
Ik ben nu voorlopig even thuis van het werk, wat ervoor zorgt dat ik op korte tijd al in de diepste dieptes van Netflix terecht gekomen ben, en daar botste ik op een geanimeerde serie van de geweldige ‘Hilda-boeken’. Omdat niemand mij hier in de gaten heeft, besloot ik dan ook gewoon schaamteloos te gaan kijken naar deze serie, waarvan ik eigenlijk had verwacht dat het enkel voor kindjes bedoeld was, hihi.
Boris zijn vader nam de boekjes een tijdje geleden mee uit de bib, en toen ik ze begon te lezen vond ik ze instant geweldig! Het eerste verhaal kreeg de Eisner Award voor ‘Best British Comic’, en daarna volgden nog vele andere prijzen.
Het hoofdpersonage Hilda is een avontuurlijk meisje, dat samen met haar moeder verhuist vanuit de wildernis naar de grote stad. Daar komt ze allerlei vreemde wezens tegen, waar ze vreemd genoeg telkens vrienden mee kan worden. Dit komt voornamelijk omdat Hilda een fantastisch voorbeeld is van iemand die we wel eens als een beetje ‘raar’ zouden beschrijven. Hilda is avontuurlijk, (bijna) nergens bang voor, en accepteert ieder wezen, hoe speciaal dat ook mag zijn! De verhalen laten zien dat je jezelf niet hoeft te veranderen om ergens bij te horen, maar dat je je plaatsje in de wereld ook best kan vinden door gewoon jezelf te zijn. Je begrijpt natuurlijk dat zo’n verhaal mij dan ook meteen mee heeft, gezien ik zelf misschien wel een beetje raar ben :). Ook de vriendjes van ons hoofdpersonage moeten zeker niet inboeten aan charme, want zo is het klungelige personage David ook wel heel erg ‘relatable’ voor mij!
Wat het verhaal anders maakt dan de meeste huidige geanimeerde series is dat er minder ‘random’ humor bij komt kijken. Ik bedoel daarmee de bizarre soort humor die bijvoorbeeld gebruikt wordt in de serie ‘Gravity Falls’, of ‘Rick & Morty’. Omdat Hilda niet Amerikaans is, maar ontstaan is in het Verenigd Koninkrijk, bevat het voornamelijk Britse humor. Dit uit zich bijvoorbeeld in grapjes over bureaucratie, gevatte observaties, en de perfecte woordkeuze hier en daar. Doorheen de serie kan je dan ook enkele bekende Britse stemmen herkennen uit andere series en films zoals; Doctor Who, Game of Thrones en Harry Potter.
Wat ik naast de prachtige tekenstijl, die een beetje een scandinavische feel heeft, ook nog een aangenaam pluspunt vind, is de muziek. Deze geeft me een ‘Stranger Things-vibes’ en bouwt doorheen de 20minuten-durende avontuurtjes vaak erg mooi spanning op. Ook de theme-song van Grimes is helemaal geweldig, en zou bij mij ook wel telkens op de achtergrond mogen spelen wanneer ik de deur uit ga op zoek naar avontuur, hihi!
Ik zou de boeken en de serie aanraden voor alle leeftijden, omdat het een ontspannend plezier is om in deze verhalen te duiken. Echter zijn de avonturen van Hilda natuurlijk wel in de eerste plaats op kinderen gericht, en dat voel je ook wel. Het is eigenlijk misschien een beetje vergelijkbaar met ‘Adventure Time’ en ‘Gravity Falls’ die samen een baby gemaakt hebben?
